نماینده مردم شهرستان های مه ولات، تربت حیدریه و زاوه در مجلس شورای اسلامی گفت: در ۷ عملیات دوران دفاع مقدس (از فتح المبین تا مرصاد) شرکت کردم و در عملیات فتح المبین به افتخار جانبازی نائل شدم.

ابوالقاسم خسروی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی سیمای مه ولات، با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای جنگ تحمیلی اظهار کرد: ۸ سال دفاع مقدس در واقع ۸ سال فداکاری و گذشت و ۸ سال جانفشانی همه مردم ایران است.

وی با بیان اینکه در دوران ۸ سال دفاع مقدس ۳۶ هزار دانش آموز و حدود ۵ هزار معلم به شهادت رسیدند، عنوان کرد: این تعداد معلم و دانش آموز کلاس های درس را رها کردند و در خط مقدم جبهه ها حاضر شدند و در راه امنیت، اقتدار و استقلال کشور اسلامی مان به شهادت رسیدند.

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در ادامه چگونگی مجروحیت خود در عملیات فتح المبین را چنین تشریح کرد: در عملیات فتح المبین و در فتح سایت ۵ و ۴ که در دشت عباس واقع بود شرکت داشتم. سایت ۴ و ۵ در یک منطقه بسیار مرتفع بود و ما باید این منطقه را فتح می کردیم. دشمن بر ما تسلط کامل داشت اما با صبر و استقامت رزمندگان اسلام و با تدبیر فرماندهان بالاخره آن منطقه استراتژیک فتح شد. در مسیری که به سمت دشمن در حرکت بودیم تعدادی از همرزمان من به شهادت رسیدند و من نیز افتخار پیدا کردم که از ناحیه پا مجروح شوم. توسط نیروهای امداد و نجات به بیمارستان صحرایی دزفول منتقل شدیم و سپس ما را به یکی از بیمارستان های اصفهان فرستادند.

وی ادامه داد: یکی از خاطرات بسیار ارزشمند و شیرینی که دارم مربوط به زمان بستری ام در بیمارستان اصفهان است. در آنجا همه مردم از هر قشری و از هر طریقی که می توانستند با نهایت اخلاص و همدلی به جانبازان کمک می کردند. در آن بیمارستان پرستاران جوان دانشجویی بودند که به صورت داوطلبانه به مجروحین رسیدگی می کردند و حتی به یاد دارم که آنها از غذای بیمارستان استفاده نمی کردند و تمام سعی شان این بود که برای مجروحینی که از جبهه و جنگ باز می گشتند، کوچکترین مشکلی بوجود نیاید.

وی اضافه کرد: یکی از خاطرات تلخ من هم مربوط به همان دوران مجروحیت و در اصفهان بود. به یاد دارم هنگامی که دوران بستری در بیمارستان تمام شد و رزمندگان قصد بازگشت به شهر و دیار خود را داشتند، ۳ بار به فرودگاه مراجعه کردیم. نوع برخورد عوامل فرودگاه با جانبازان اصلا مناسب نبود و به حدی برخوردها بد بود که برخی از جانبازان اظهار می کردند: حاضریم پیاده به شهر خود بازگردیم به شرطی که سلامتی مان که در راه دفاع از کشور داده ایم به ما برگردد.